Πως παραχαράσσεται η ιστορία στο σχολικό βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού

   Διαβάζω στη σελίδα 182 του σχολικού βιβλίου ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού,  (έκδοση 2012, Ιωάννη Κολιόπουλου, Ιάκωβου Μιχαηλίδη, Αθανασίου Καλλιανιώτη, Χαράλαμπου Μηνάογλου) το οποίο  και αντικατέστησε το πολυσυζητημένο βιβλίο της Ρεπούση, για τους γνωστούς λόγους.  

  Τον Αύγουστο του 1909 αξιωματικοί του στρατού ξεσηκώθηκαν εναντίον του βασιλιά ζητώντας αλλαγές σε διάφορους τομείς... Οι επαναστάτες με το κίνημά τους ζητούσαν την κατάργηση της βασιλείας ή την αντικατάσταση του βασιλιά, βελτίωση του Συντάγματος καθώς και διάφορες αλλαγές στο στράτευμα. Μετά το κίνημα στο Γουδί, η κυβέρνηση αναγκάστηκε τελικά να παραιτηθεί. Οι αξιωματικοί που συμμετείχαν στο επαναστατικό κίνημα, κάλεσαν στην Αθήνα ως εκπρόσωπο τους έναν Κρητικό πολιτικό που αργότερα θα γινόταν πρωθυπουργός της Ελλάδας, τον Ελευθέριο Βενιζέλο.

 Το Νοέμβριο του 1910 πραγματοποιήθηκαν εκλογές. Το κόμμα που ίδρυσε ο Βενιζέλος, οι «Φιλελεύθεροι», κέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία...

http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSDIM-F114/744/4872,22265/

    Δεν ξέρω αν έχουν κάνει λάθος στην "αντιγραφή" από την "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" της Εκδοτικής Αθηνών, (τόμος ΙΔ΄, σελίδα 258) και τους ξέφυγε ένα δεν ή αν ο συντάκτης αγνοεί τα γεγονότα ή το κείμενο της προκήρυξης του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Ή αν εν γνώσει του παραποιεί τα πραγματικά γεγονότα και τα αιτήματα των στρατιωτικών. Ό,τι και να συμβαίνει από αυτά είναι ηθικά ανεπίτρεπτο και επιστημονικά απαράδεκτο για σχολικό βιβλίο ιστορίας. Όχι μόνο για τον συντάκτη του συγκεκριμένου κεφαλαίου, αλλά και για την επιτροπή αξιολόγησης ή το Ι.Ε.Π. Και για το Υπουργείο Παιδείας βεβαίως, που έχει και την ευθύνη της ανάθεσης της συγγραφής των σχολικών βιβλίων.  

 Δείτε λοιπόν πως έχει η ιστορία και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας.

Δείτε πρώτα το κείμενο της προκήρυξης του Στρατιωτικού Συνδέσμου, όπως το διασώζει ο ίδιος ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ζορμπάς, ψυχή του κινήματος:

       Προκήρυξη του Στρατιωτικού Συνδέσμου την ημέρα του κινήματος

«Προς την A.M. τον Βασιλέα, την Κυβέρνησιν και τον Ελληνικόν Λαόν.

   Η πατρίς μας ευρίσκεται υπό δυσχερεστάτας περιστάσεις, το δε επίσημον κράτος υβρισθέν και ταπεινωθέν, αδυνατεί να κινηθή προς άμυναν των δικαίων του... Ο Σύνδεσμος των αξιωματικών του Εθνικού Στρατού της Ξηράς και του Ναυτικού... προβαίνει εις την υποβολήν ιεράς παρακλήσεως προς τον Βασιλέα, τον -κατά τον θεμελιώδη Νόμον- Αρχηγόν των κατά Ξηράν και Θάλασσαν στρατιωτικών δυνάμεων του Κράτους και προς την Κυβέρνησίν του, όπως ολοψύχως επιδοθώσιν εις την άμεσον και ταχείαν ανόρθωσιν των κακώς εν γένει εχόντων, ιδία δε των του Στρατού και του Ναυτικού.

   Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος δεν επιδιώκει την κατάργησιν της Δυναστείας ή την αντικατάστασιν του Βασιλέως, ούτινος το πρόσωπον είναι ιερόν δια τους αποτελούντας αυτόν, ούδ' επιθυμεί να εγκαθιδρύση την απολυταρχίαν, ή την στρατοκρατίαν, ή να θίξει καθ΄οιονδήποτε τρόπον το Συνταγματικόν Πολίτευμα, διότι οι αποτελούντες αυτόν αξιωματικοί εισί και αυτοί πολίται Έλληνες και έχουσιν ορκισθή εις την τήρησιν του Συντάγματος... Επειδή όμως ο τε Διάδοχος και οι Βασιλόπαιδες, αναλαμβάνοντες ενεργόν και διοικητικήν υπηρεσίαν... πρέπει, χάριν αυτού του συμφέροντος της Δυναστείας, όπως ο τε Διάδοχος και οι Βασιλόπαιδες, απόσχωσι της ενεργού και διοικητικής εν τω στρατώ και τω ναυτικώ υπηρεσίας, διατηρούντες τους ους κέκτηνται βαθμούς και προαγόμενοι, όταν προς τούτο ευδοκή ο Βασιλεύς...

    Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος υποβάλλει την παράκλησιν όπως εν τω μέλλοντι ο Βασιλεύς, όστις εν τω δικαιώματί του κατά το Σύνταγμα διορίζει τους υπουργούς, απαιτεί ίνα οι υπουργοί των Στρατιωτικών και των Ναυτικών προ- έρχωνται εξ ανωτέρων εν ενεργεία ή διαθεσιμότητι αξιωματικών του στρατού και του ναυτικού...Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος ποθεί όπως η Θρησκεία μας υψωθή εις τον εμπρέποντα ιερόν προορισμόν της, όπως η Διοίκησις της Χώρας καταστή χρηστή και έντιμος, όπως η Δικαιοσύνη απονέμηται ταχέως μετ' αμεροληψίας και ισότητος προς άπαντας εν γένει τους πολίτας αδιακρίτως τάξεως, όπως η Εκπαίδευσις του Λαού καταστή λυσιτελής δια τον πρακτικόν βίον και τας στρατιωτικός ανάγκας της Χώρας, όπως η ζωή, η τιμή και η περιουσία των πολιτών εξασφαλισθώσιν, και τέλος όπως τα οικονομικά ανορθωθώσι...»

                 (Από το βιβλίο του Νικολάου Ζορμπά "Απομνημονεύματα" 1925, σελ. 15-18).

   Δείτε τώρα και το χωρίο της Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, τόμος ΙΔ, σελίδα 258, παρ. 2: "Το πρόγραμμα αυτό, διατυπωμένο σε ήπιο τόνο για «επαναστατική προκήρυξη», εξέφραζε γενικές ευχές για τη βελτίωση των ενόπλων δυνάμεων, της διοικήσεως και της παιδείας, καθώς και την κατάργηση της «απαισίας συναλλαγής» - ευχές που ασφαλώς έβρισκαν σύμφωνο το σύνολο των Ελλήνων. Απαριθμούσε επίσης με σαφήνεια ποιες ριζοσπαστικές ενέργειες δεν επρόκειτο να επιχειρηθούν από τον «Σύνδεσμο». 1) Την κατάργηση της δυναστείας ή την αντικατάσταση του βασιλιά, 2) την εγκαθίδρυση στρατοκρατίας ή την αλλαγή του συντάγματος..."

   Τώρα όσον αφορά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1910, αυτές όντως τις κέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία ο Βενιζέλος, αφού τα άλλα κόμματα Ραλλικό, Εθνικό, Θεοτοκικό απείχαν από τις εκλογές, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, για την καθαρά αντισυνταγματική ενέργεια του βασιλιά να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Βενιζέλο -μετά από την παραίτηση της κυβέρνησης Στέφανου Δραγούμη- Βενιζέλο, ο οποίος δεν είχε τη "δεδηλωμένη" εμπιστοσύνη της Βουλής, ούτε καν δικό του κόμμα κατά τις εκλογές του Αυγούστου. Ο Βενιζέλος είχε πάρει μέρος στις πρώτες εκλογές, τον Αύγουστο του 1910, ως ανεξάρτητος υποψήφιος βουλευτής Αττικοβοιωτίας...αν και ήταν απών.

   Και κάτι ακόμα: Ο Βενιζέλος όντως ήταν ο εκλεκτός του Στρατιωτικού Συνδέσμου και ήρθε "μετά βαΐων και κλάδων" στην Αθήνα για να κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά τελικά ούτε τους Πρίγκιπες έβγαλε από την ηγεσία του στρατεύματος, (ο διάδοχος Κωνσταντίνος έμεινε για πάντα ο "Αρχιστράτηγος" στην ιστορία και έδειξε τις στρατηγικές του ικανότητες στις νίκες των Βαλκανικών πολέμων 1912-13), ούτε αφαίρεσε βασιλικά προνόμια, τουναντίον μάλιστα έδωσε στον βασιλιά το δικαίωμα να συμμετάσχει στην αναθεωρητική βουλή, που προέκυψε μετά και παρά τη συνταγματική απαγόρευση. Ο μέχρι πρότινος αντιμοναρχικός και επαναστάτης του Θερίσου, που ηρωοποιήθηκε στην Κρήτη, τώρα γίνεται φιλομοναρχικός και "βασιλικότερος του βασιλέως"!     

  Το πρόβλημα επομένως είναι ότι όποιος διαβάζει αυτές τις γραμμές του σχολικού βιβλίου καταλαβαίνει ότι ο βασιλιάς ήταν ανεπιθύμητος, για να ξεσηκωθούν εναντίον του οι αξιωματικοί και να θέλουν την κατάργηση της βασιλείας  ή την αντικατάσταση του βασιλιά, ενώ αυτό βέβαια δε συνέβη ποτέ. Γενικότερα πάντως στα σχολικά βιβλία υπάρχει μια τάση προβολής ή και "αγιοποίησης" του Βενιζέλου, παρά τις ανακολουθίες και τα λάθη του, ενώ οι βασιλείς δεν έχουν ανάλογη αντιμετώπιση, για όσα καλά μπορεί να έκαναν στον τόπο, αντιθέτως δέχονται έντονη κριτική, λες και θα μπορούσαμε τότε να έχουμε ένα άλλο πολίτευμα, περισσότερο αντιπροσωπευτικό. Λες και στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν υπήρχαν βασίλεια και βασιλείς ή άλλα πιο συγκεντρωτικά καθεστώτα.
    Και μια τελευταία παρατήρηση. Τόσο καιρό κανένας σχολικός σύμβουλος στα δημοτικά, κανένας δάσκαλος δεν είδε ή δεν κατάλαβε το λάθος αυτό; Άσε τους συμβούλους του Υπουργείου, οι εκπαιδευτικοί της τάξης; Ή μήπως δε φτάνουν ποτέ σ' αυτό το κεφάλαιο και δεν το διδάσκουν καν;         

                                                                         Απόστολος Παπατσίρος