Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

Η δικαιοσύνη θεμέλιο της δημοκρατίας

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ   
 

                                                                                            Παπατσίρος Απόστολος
                                                                                                           φιλόλογος
Γιατί η δικαιοσύνη είναι θεμέλιο της δημοκρατίας; 

1)   Το σύνταγμα κατοχυρώνει την ανεξαρτησία της δικαστικής εξουσίας (άρθ. 87) για να απονέμεται η δικαιοσύνη χωρίς παρεμβάσεις από πρόσωπα της πολιτικής εξουσίας. Έτσι διαφυλάττεται το κύρος των δικαστηρίων και η προσωπική αξιοπιστία των δικαστών, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να εμπεδωθεί το αίσθημα δικαίου σε μια κοινωνία. Η δικαιοσύνη δεν πρέπει να επηρεάζεται ποτέ από πολιτικά κόμματα ή πρόσωπα για να είναι αντικειμενική στην κρίση της και να διασφαλίζει την ισονομία που είναι θεμελιώδης συνταγματική αρχή. Η δικαιοσύνη μεριμνά για την ορθή τήρηση του συντάγματος και την εφαρμογή των νόμων από τους κρατικούς λειτουργούς και παρεμβαίνει όταν διαπιστώνει αξιόποινες πράξεις αυτεπάγγελτα ή κατ’ έγκληση. Παράλληλα ελέγχει καταγγελίες για παράνομες προσλήψεις, προαγωγές, μεταθέσεις, αναθέσεις έργων, προμήθειες, καταχρήσεις κ.λ.π από Υπουργεία, οργανισμούς ή φορείς του δημοσίου και παρεμβαίνει ασκώντας διώξεις, αν χρειαστεί. Ακόμα ελέγχει τη συνταγματικότητα ορισμένων νομοσχεδίων και υποχρεώνει τα κόμματα να σέβονται και να τηρούν το σύνταγμα, διασφαλίζοντας έτσι τη δημοκρατική νομιμότητα και την καλή λειτουργία του πολιτεύματος. 

2)  Η δικαιοσύνη πρέπει να είναι ανεπηρέαστη από την εκτελεστική εξουσία για να εγγυάται τη διαφάνεια, τη νομιμότητα και την πολιτική ομαλότητα, που είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για τον εκδημοκρατισμό και τη φιλελευθεροποίηση της δημόσιας ζωής. Έτσι διατηρείται η αναγκαία κοινωνική συνοχή, διασφαλίζεται η κοινωνική ειρήνη και εδραιώνεται η δημοκρατία γιατί υπάρχει εμπιστοσύνη στους θεσμούς και τα πρόσωπα που ασκούν τις διάφορες μορφές εξουσίας. Η προσφυγή των πολιτών δε σε διοικητικά δικαστήρια είναι ένα πάγιο συνταγματικό τους δικαίωμα, που περιορίζει δραστικά τα περιθώρια κρατικής αυθαιρεσίας και καταστρατήγησης των νόμων από κρατικούς λειτουργούς. Οι πολίτες έτσι αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς και σίγουροι πως η θεσμική δικαιοσύνη τους προστατεύει και ότι το κράτος λειτουργεί δημοκρατικά στη βάση κανόνων δικαίου. Σε κάθε ευνομούμενη δημοκρατική χώρα οι πολίτες γνωρίζουν ότι υπάρχει ισοπολιτεία, ισότιμη δηλαδή μεταχείριση και απολαμβάνουν όλοι τα ίδια δικαιώματα ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, φύλου, γλώσσας, θρησκευτικής συνείδησης ή πολιτικών φρονημάτων. 

3)  Αν χαθεί και η εμπιστοσύνη στον δικαστή, δε θ’ απομείνει πια τίποτα που να εμπνέει στους πολίτες τη σιγουριά για τον ρόλο του κράτους αλλά και την πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς, γιατί οι πολιτικοί έχουν προ πολλού χάσει τη δική τους αξιοπιστία και δε θα μπορούν να αλλάξουν την εις βάρος τους κατάσταση ή τη δικαιολογημένη αποστροφή του κόσμου γι’ αυτούς. Οι πολιτικοί όμως, σύμφωνα με το σύνταγμα, παραπέμπονται στο ειδικό δικαστήριο μόνο μετά από απόφαση άρσης της ασυλίας τους από τη βουλή, οπότε και οι δικαστές δεν μπορούν να ασκήσουν εις βάρος τους δίωξη. Έτσι παραγράφονται σκάνδαλα και αξιόποινες πράξεις πολιτικών προσώπων γιατί αυτοί οι ίδιοι είναι που νομοθετούν και θεσπίζουν για τον εαυτό τους εξαιρέσεις -όπως τη βουλευτική ασυλία- που δεσμεύουν τη δικαστική εξουσία. 

4)  Με τη δικαιοσύνη επιβάλλεται η έννομη τάξη και διατηρείται το πνεύμα νομιμοφροσύνης των πολιτών για την προάσπιση του γενικού συμφέροντος της πολιτείας. Παράλληλα διώκεται η παρανομία και η εγκληματική αντικοινωνική συμπεριφορά ατόμων ή ομάδων, οπότε διαμορφώνεται ένα τείχος προστασίας που είναι απαραίτητο για τη λειτουργία των θεσμών της δημοκρατίας. Το δημοκρατικό πολίτευμα άλλωστε στηρίζει τη νομική του κατοχύρωση και υπεροχή στην έκφραση και αποτύπωση κανόνων δικαίου  που δεν αμφισβητούνται αλλά και δεν παραβιάζονται από κανέναν. Όλα τα άλλα καθεστώτα, και ιδίως τα αυταρχικά, εκτός από παράλογα, είναι και άδικα, γιατί στερούνται ηθικής νομιμοποίησης. Οι ηγέτες τους συγκεντρώνουν παράνομα στο πρόσωπό τους όλες τις θεσμικές εξουσίες υποκαθιστώντας ακόμα και τους φυσικούς δικαστές. Είναι δηλαδή απόλυτοι άρχοντες-τύραννοι, απροσπέλαστοι κριτές και συμπεριφέρονται ως επίγειοι θεοί… μέχρι το φυσικό ή βίαιο τέλος τους. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: 

    Ο δικαστής πρέπει να είναι ο φύλακας των νόμων, ο κριτής και αν χρειαστεί ο αδέκαστος τιμωρός. Καθήκον του η ευθυκρισία και η εντιμότητα! Με την πρώτη θα εφαρμόζει τον νόμο και θα ικανοποιεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Με τη δεύτερη θα εμπνέει σεβασμό και εμπιστοσύνη και θα διδάσκει ήθος. Έτσι θα επιβάλλει τον νόμο και την τάξη. Την τάξη και την πειθαρχία…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου