Οι άγριες φυλές των δρόμων

                                                                                                   Παπατσίρος Απόστολος                                                                                                                                  
                                                                                                                      (13-10-2010)

             Οι άγριες φυλές των δρόμων. Αθήνα πόλη του φωτός … και των γκέτο. 

    Τα τελευταία χρόνια που η Ελλάδα, κατακλύζεται από πλήθος οικονομικών μεταναστών, που δεν μπορεί όμως να απορροφήσει, ούτε βεβαίως να θρέψει γιατί βρίσκεται στη δίνη της χειρότερης οικονομικής κρίσης μεταπολεμικά, η κατάσταση με τους επαίτες, τους άστεγους και τους κάθε λογής άθλιους, έχει γίνει πολύ ενοχλητική και χρήζει άμεσης και δραστικής παρέμβασης από την πολιτεία αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί και στην υπόλοιπη Ευρώπη αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα. Στην Αθήνα αλώθηκε μέσα σε μια δεκαετία περίπου το ιστορικό κέντρο της πόλης, ώστε πολλοί να μιλούν για "γκέτο" μεταναστών, για άβατο και για σκηνικό τριτοκοσμικής χώρας με άθλια καταλύματα παλιά εγκαταλελειμμένα νεοκλασικά και αποθήκες-τρώγλες, που μένουν κατά δεκάδες, ανέστιοι και άνεργοι στην πλειονότητά τους, αλλοδαποί. Βαλκάνιοι, Ασιάτες, Αφρικανοί και λοιποί, λιγότερο ή περισσότερο τριτοκοσμικοί, δεν έχει σημασία, συνθέτουν αυτό το πολυπολιτισμικό μωσαϊκό φυλών, εθνοτήτων και γλωσσών.

  Ανάμεσα στους χιλιάδες τουρίστες, τους εναπομείναντες κατοίκους, εμπόρους, μεροκαματιάρηδες, βιοπαλαιστές και τους βιαστικούς διερχόμενους ή πελάτες των καταστημάτων συνωστίζονται και συνωθούνται καθημερινά οικονομικοί μετανάστες, αθίγγανοι χαμίνια, επαίτες, πλανόδιοι μουσικοί, μικροπωλητές και κάθε λογής γυρολόγοι, από ¨βαποράκια¨ τοξικομανείς μέχρι ¨προστάτες¨ και εκδιδόμενες γυναίκες συνθέτοντας αυτό το ανομοιογενές και συχνά επικίνδυνο ή περιθωριακό μείγμα ανθρώπων στο κέντρο της πόλης. Οι κάθε λογής ¨φτωχοδιάβολοι¨ κι ¨αεριτζήδες¨ δίπλα σε εμπορικά, στενά και δρόμους. Το κράτος εδώ -παρά τη διακριτική παρουσία αστυνομικών- φαίνεται ν’ απουσιάζει, ο νόμος ν' αδρανεί και η πόλη να ζει με παραισθήσεις. Η πόλη που ποτέ δεν κοιμάται· ούτε και τη νύχτα, που είναι ακόμα πιο επικίνδυνη. 

   Ο κόσμος της πόλης αλλάζει πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι νομίζαμε. Αλλάζουν ακόμα και οι ίδιοι οι άνθρωποι που εξακολουθούν να ζουν και να εργάζονται στην πόλη, ιδίως στο κέντρο. Η παγκοσμιοποίηση έπληξε τον πυρήνα των πόλεων, άλλαξε τη σύνθεση και τη δομή τους δηλαδή όλη τη φυσιογνωμία τους. Όλοι αισθάνονται και ομολογούν αυτή την αλλαγή και ιδίως οι παλιότεροι στις περιοχές αυτές. Οι σύγχρονες πολυφυλετικές κοινωνίες αλλοίωσαν τη συνοχή που είχαν άλλοτε οι πόλεις κι άλλαξαν το οικονομικό τους status. Στην Αθήνα ολόκληρες συνοικίες έχασαν τους παλιούς κατοίκους τους, υποβαθμίστηκε η εμπορική τους αξία και η αντικειμενική αξία των ακινήτων τους. Το ιστορικό της κέντρο, το Θησείο, το Μοναστηράκι, η Σοφοκλέους, η Γερανίου, η πλατεία Θεάτρου, του Ψυρρή, η πλατεία Κλαυθμώνος, η Πανεπιστημίου, ο σταθμός Λαρίσσης, το πεδίον του Άρεως, η Πατησίων, η πλατεία Αμερικής, η πλατεία Αττικής, ο Άγιος Παντελεήμονας, η Κυψέλη και η επέκταση συνεχίζεται. Μια πόλη με διαχωριστικές γραμμές και "άβατα" ή "γκέτο", νησίδες πολυπολιτισμικότητας, περιθωριακότητας, παραβατικότητας και πολλά προβλήματα συμβίωσης κι αποδοχής της διαφορετικότητας. 

  Η πολιτεία δεν μπορεί να αποτρέψει τη συνήθη παραβατικότητα και την εγκληματικότητα των νέων κατοίκων της. Επιχειρεί μόνο σποραδικές ¨επιχειρήσεις αρετής¨ με προσαγωγές, συλλήψεις ή και απελάσεις, αλλά η κατάσταση δεν αλλάζει. Εκτός από τις περιπολίες και τους ελέγχους, που πραγματοποιούν εκπαιδευμένοι αστυνομικοί επίλεκτων ομάδων δράσης, υπάρχει και η δημοτική αστυνομία, η οποία όμως επικεντρώνεται στην πάταξη του παραεμπορίου, το οποίο κι ευδοκιμεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, (όπως και το δουλεμπόριο "trafficking") κυρίως  με αφρικανούς και ασιάτες μικροπωλητές.

  Το πρόβλημα αυτό δεν είναι μόνο κοινωνικό ή εθνικό δικό μας πρόβλημα. Είναι παγκόσμιο και γι' αυτό επιτακτικό. Στην Ευρώπη οι κοινωνίες ανασυντάσσονται και οι κυβερνήσεις γίνονται συντηρητικότερες. Στην Ιταλία απελαύνονται διαρκώς μετανάστες από τα λιμάνια της, στη Γαλλία εκδιώκονται οι Ρομά από τη χώρα, και ήδη απαγορεύτηκε η μουσουλμανική μαντίλα, ενώ στη Γερμανία θεωρούνται εντελώς ανεπιθύμητοι και αποδιοπομπαίοι, όσοι δε μιλούν γερμανικά. Οι διάφορες μειονότητες χρεώνονται την οικονομική δυσπραγία και γίνονται στόχος διαβολής ή βίαιων επιθέσεων από διάφορες ρατσιστικές οργανώσεις ή νεοφασιστικά κόμματα. Η Ευρώπη έγινε ξανά ξενοφοβική, θεσπίζει νόμους αυστηρούς και αναθεωρεί τη μεταναστευτική της πολιτική. 

  Η Ελλάδα ευρισκόμενη στη μεθόριο της Ευρώπης, πάνω στο φυσικό πέρασμα από Ασία και Αφρική, με αφύλακτα σύνορα εξ ανατολών, είναι στο ¨μάτι του κυκλώνα¨ και στο έλεος των Τούρκων δουλεμπόρων. Αναμένει απλώς ευρωπαϊκή οικονομική βοήθεια, για να αντιμετωπίσει τα δικά της τεράστια ελλείμματα και προβλήματα, χωρίς όμως να εφησυχάζει για όσα συντελούνται γύρω της. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι να αρχίσουν οι Έλληνες να μεταναστεύουν σε αναζήτηση καλύτερης τύχης προς τις χώρες της Ευρώπης ή την Αμερική. Αν επαναληφθεί τώρα αυτή η ιστορία των προπαπούδων μας, που μετανάστευαν μαζικά για την Αμερική, σίγουρα δε θα πρόκειται για φάρσα…