Αργύρης Χιόνης  (1943-2011)                                     Ερμηνευτικό σχόλιο

                                               

                    Αργύρης Χιόνης,  Αράχνες 

Ακοίμητες, αεικίνητες, 

υφαίνουν οι αράχνες στο υπόγειο 

περίτεχνα ποιήματα, 

υπό μορφήν ιστού, 

αλάνθαστες παγίδες για τους αφελείς 

που, γοητευμένοι, 

ξεχνούν τις αποστάσεις ασφαλείας 

και εισχωρούν για πάντα μες στην ποίηση, 

μεταμορφώνοντάς την έτσι σε σφαγείο. 

Δεν έχουν τέτοια πρόθεση οι αράχνες, 

αυτές υφαίνουν τα ποιήματά τους 

για τη χαρά της ύφανσης και μόνο, 

κι έρχονται όλοι αυτοί οι ανόητοι 

και τα χαλούν, 

προσθέτοντας σ’ αυτά τα πτώματά τους.

                                           Περιοδικό «Νέα Εστία»

Ερώτηση: Ποιο είναι το θέμα και το φανταστικό σκηνικό που στήνει ο ποιητής στο ποίημα; Ποια άλλη σημασία μπορούν να έχουν οι αράχνες στη ζωή μας κατά τη γνώμη σας; (200 λέξεις) 

                                                                                            

   Το θέμα του ποιήματος είναι η συμβολική περιγραφή της ποίησης με ιστό αράχνης και των ποιητών με αράχνες, που υφαίνουν στο υπόγειο «περίτεχνα ποιήματα». «Ακοίμητες, αεικίνητες» (ομοηχία, ομοιοτέλευτο) οι αράχνες-ποιητές υφαίνουν ακούραστες ιστούς- ποιήματα «για τη χαρά της ύφανσης και μόνο», για τη χαρά της ποίησης. Το σκηνικό για τους επισκέπτες που εισχωρούν αμέριμνοι στο σκοτεινό υπόγειο -δηλαδή το σώμα της ποίησης- φαντάζει απρόσιτο κι εχθρικό, αν δεν πάρουν «αποστάσεις ασφαλείας», αλλά γίνεται κι εφιαλτικό ή μεταβάλλεται σε σφαγείο, αν αφεθούν και πέσουν στον ιστό-παγίδα του θανάτου, που στήνουν οι αράχνες. Οι επισκέπτες που νομίζουν ότι ξέρουν τα μυστικά της υφαντικής τους τέχνης, προδίδονται και παραδίδονται στον ιστό τους γοητευμένοι, όχι γιατί είναι οι αράχνες δολοπλόκες αλλά οι επισκέπτες αφελείς ή ανόητοι, που παρασύρονται και πέφτουν στον ιστό τους. Ο ποιητής με εικονοπλαστικό λόγο σκιαγραφεί τον φόβο που κρύβει η ποίηση, όχι για τους ποιητές που κρατάνε καλά κρυμμένα τα μυστικά τους, αλλά για τους αναγνώστες μην την παρανοήσουν, μην την αλλοιώσουν με τα λεγόμενά τους, μην παγιδευτούν για πάντα στον ιστό της κι αφήσουν εκεί τα πτώματά τους, παραδομένοι στην άγνοιά τους. 

   Άλλη σημασία που μπορεί να έχουν οι αράχνες για μας σήμερα είναι οι μηχανές - υπολογιστικά συστήματα που στήνουν δίκτυα παντού, όπως ο αόρατος ιστός του διαδικτύου, που μας απορροφά τον χρόνο και μας αποσπά από την πραγματικότητα του κόσμου μας με την ψευδαίσθηση ότι εμείς έχουμε των έλεγχο των επιλογών μας (εικονική πραγματικότητα).                                                                                                              

                                                                                    Απόστολος Παπατσίρος